دوباره دلم مثل دل آسمان امروز گرفته،

ابری ابریست،

آماده باریدن؛

چرا هر چه به سمتش می روم از من میگریزد؟

چه رمزیست در این چرخه تکرار؟

چه درسیست در اینها همه که باید تاکنون یاد گرفته باشم و نگرفته ام؟

دلم گرفته،

از این همه بی اعتنایی روزگار دلم گرفته،

بی پاسخ مانده ام،

سرگردان،

رها شده،

کاش می توانستم به آسمان کودکیم برگردم

به آسمانی که همیشه دوست داشتم نقاشیش کنم ...